Nieuw dit jaar was de Vasaloppet in het donker, de NattVasan. Hetzelfde parcours van 90 kilometer maar dan in de nacht. Marco deed mee, samen met Kees vormde hij een team. Lees zijn ervaringen in dit verslag.
Chillen voor de start
Dit is relaxed! Niet midden in de nacht opstaan maar rustig ’s middags naar de start reizen. Alhoewel er 1500 mensen gaan starten is het een stuk rustiger dan de Vasaloppet race op zondag. De sfeer is ook anders. Er is meer een avontuurlijke spanning, hoe zal het zijn in het donker?
In de lounge stoelen drinken wij, Kees en ik een chocomel en smikkelen we van de Zweedse lekkernij kanel bullar. Een dekentje en schapenvel houdt ons warm. We zitten hier prima en genieten van de glimlachende blikken van de passanten. Echt chillen voor de start, dat is weer es wat anders.
De start
Als we het startvak in willen is er toch enige stress door de opstopping die ontstaat, de doorstroming hapert en de laatste deelnemers zijn nog niet in het vak als het startschot al wordt gegeven. Een van de weinige verbeterpuntjes voor de organisatie die verder weer perfect was.
Wat een prachtig gezicht al die lampjes die de berg op gaan. Normaal stagneert het hier en sta je stil maar nu stroomt lekker door. We staan nauwelijks stil. De waxmeisters hebben uitstekend werk gedaan, want we hebben super grip. We lopen zo in diagonaalpas de heuvel op, laverend tussen alle skaters die in visgraat omhoog stappen.
Vanaf het begin hebben we er goed de gang in en we halen menig ander team in, zowel skaters als klassiekers. De kilometers vliegen voorbij. We hebben schitterende, snelle sporen en de ski’s glijden fantastisch. Dat gaat lekker maar we moeten de rem erop houden, Mora is nog ver!!
Slim foerageren
In onze Salomon langlauf rugzak hebben we de drinkzak gevuld met 1,5 liter energiedrank. Als ik wat wil drinken bemerk ik dat er bij kilometer 6 al ijsvorming is in de drinkslang. Ik maan mijn teamgenoot dat hij ook moet drinken voordat het één klomp ijs wordt. Regelmatig drinken is het devies en z.s.m. de drinkzak leeg drinken want anders is het alleen maar ballast. We besluiten daarom de eerste drankpost over te slaan. Ook de tweede drankpost in Mangsbodarna slaan we over en delen hier alleen een reepje, het drinken doen we uit de drinkzak.
Halverwege, bij Evertsberg, is er een bemande drinkpost en worden er heerlijke pannenkoeken geserveerd. Het opeten van een pannenkoek met stokken en dikke handschoenen aan is nog wel even een uitdaging. Het lukt, maar een eetbaar bordje zou praktisch zijn geweest. Dan konden we alles in één keer wegstouwen ;-) Bij de overige posten is voldoende drinken aanwezig en vullen we onze meegebrachte bekers en eten we reepjes en gels.
Huu huu
Het was prachtig om de Vasaloppet samen te doen. Kees en ik hebben het hele jaar samen toegewerkt naar de NattVasan. Eerst op de rolski’s in Nederland en later ook tijdens de TransFagnarde en de Sauerlander Skiloap. Zo raakte we op elkaar ingespeeld en werden we een echt team!
We wisselden instinctief af wie op kop ging, coachte elkaar en hielpen elkaar bij het foerageren. Je probeert zoveel mogelijk in elkaars spoor te skiën, maar dat lukt niet altijd. In het donker kun je elkaar niet goed herkennen maar daar hadden we snel iets op gevonden. Het codewoord was huu huu. Het moet voor die Zweden een komisch gehoor zijn geweest, twee Nederlanders die steeds huu huu naar elkaar riepen.
Sfeervolle tunnel met lichtjes
Het was zo prachtig al die lichtjes. Niet alleen de hoofdlampjes van de mede skiers maken het sfeervol maar ook het publiek zorgt voor pure romantiek: fakkels, lantaarns, kampvuurtjes en de aanmoedigingen: Heja, Heja! Sponsor Silva had zelfs een ijspaleis gemaakt waar we doorheen skieden.
Het is de enige ‘afleiding’ die we hebben van het langlaufen want verder is de wereld heel klein. Je ziet niet veel meer dan de loipe voor je. Het is alsof je langlauft in een tunnel slechts verlicht door de hoofdlamp. Die ervaring wordt nog intenser op de laatste 7 kilometer als we niemand meer om ons heen hebben. Mijn hoofdlamp geeft nog weinig licht (heb geen zin om te stoppen om de batterij te verwisselen). Daardoor wordt de wereld nog kleiner.
Zintuigelijke prikkel
Als je in het donker langlauft bemerk je hoe belangrijk visuele waarneming is. Af en toe waren we niet op tijd om de lichtbundel sterker te zetten. Dan kwam het voor dat je in een afdaling onvoldoende voor je uit kon kijken. Je hebt veel korter de tijd om te anticeperen en het was dan echt voelen waar de loipe heen ging. Een mooie ervaring en na een tijdje raak je er aan gewend. Je kunt je zo een klein beetje verplaatsen in blinde of slechtziende langlaufers die nog meer afhankelijk zijn van tactiele informatie.
Finish is ietwat teleurstellend
En dan opeens zijn we er. Zoals het een buurman en buurman betaamt gaan we met de Ajeto-groet over de finish, ontvangen onze medaille en dat is het dan ook. Er is daarna niet veel sfeer, het is natuurlijk midden in de nacht (03:20) en Mora slaapt, maar toch… Het is een beetje kil einde, er is geen restaurant of café open om nog even gezellig na te praten en ervaringen te delen.
Ook voor Kees en mij de dikke plak
Natuurlijk overheerst de prachtige ervaring. Niet alleen van de NattVasan maar ook van de weg er naar toe die gaf minstens net zoveel plezier. De NattVasan is zeker voor herhaling vatbaar, dan misschien wel skatend. Ben benieuwd naar de dimensies die ik dan mag ervaren.
Marco
P.S. ook zin in de NattVasan? We kunnen waarschijnlijk weer (beperkt) startbewijzen reserveren. Heb je interesse laat het ons dan zsm weten via een e-mail naar reizen@vasasport.nl
Check dit filmpje voor mooie beelden van de NattVasan
Naast Kees en Marco deden er nog 4 andere Vasa Sport teams mee. Ook zij behaalden allemaal de finish!
Over de finish: Marc en Geert
Het doel was genieten en dat is Peter, Peter, Xander en Frank gelukt
Team Niels en Wilfred aan de finish
