Het is weer volle bak tijdens de Giro Stelvio. Deze week rijden we met 35 mannen door de bergen.
De eerste berg ligt in Livigno. Dit bekende wintersportgebied herbergt naast prachtige pistes en langlauftracks ook heel veel mountainbikepaden. En mocht je je daar wonderbaarlijk genoeg op vervelen dan kun je de flappen laten wapperen en belastingvrij gaan shoppen. Onder de deelnemers leeft op de aankomstdag een enkeling zich noodgedwongen uit en o.a. een helm en dropper staan op de shoppinglist.
Drukte op de weg en noodzakelijk winkelen zorgen ervoor dat van de hele groep slechts twee man sterk zich melden voor het infietsrondje. Waar normaal gesproken op een rustig tempo wordt gereden was het nu andere koek. Volle bak ging het de eerste trail naar boven. Nooit eerder fietste ik dit rondje op dit tempo. Aan het eind van de rit bleken dit de twee deelnemers te zijn die zich voor niveau groen hadden ingeschreven. Dat belooft wat!
Een memorabele dag
Als we de gordijnen open slaan zien we iets wat normaal gesproken de aanleiding is om nog even onder de wol te kruipen. Het programma draait echter door en de regenkleding mag direct uit de tas.
De rode groep maakt direct een prachtige beklimming. Voordat de beklimming richting de stijgingspercentages van 25% gaat, bezoeken we nog een berghut voor een bakje koffie. Vol trots vertelt een deelnemer hoe hij hier ooit een “Tom Dumoulin” deed op het toilet. De benen van Tom waren op de klim wel gewenst, want het laatste stuk valt bijna niet te fietsen.
De beloning is echter zeer de moeite waard. Via een heerlijke flowtrail dalen we terug richting Livigno. Doordat het al flink regende vliegt de modder ons om de oren en al snel zien wij en onze fietsen er hetzelfde uit. Onder de modder melden we ons vervolgens in een restaurant voor een hap eten. Wonderbaarlijk genoeg worden we in onze staat probleemloos geaccepteerd. Als we weer opgewarmd zijn besluiten we een verkorte versie te fietsen, iets wat de meeste deelnemers deze dag doen, behalve niveaugroep groen.
Lord of de Rings-achtige omgeving
Als we op ons nieuwe stekje in Bormio de gordijnen opentrekken krijgen we een aanblik die ons beter bevalt. De zon straalt ons tegemoet en de meesten bereiden zich voor om de Zebru pas over te gaan, theoretisch onbedwingbaar op de fiets. Hoe dichter we bij de top komen, transformeert het landschap zich naar een Lord of de Rings-achtige omgeving. Als hobbits maken we de laatste meters richting de top te voet.
Via een zeer uitdagend pad zetten we vervolgens de afdeling in. De enige echte hobbit bevindt zich echter in de groep waarvoor op deze dag een speciale downhill etappe is opgezet. Helaas moeten daarbij de dalende meters wel 100% verdiend worden. Het levert echter prachtige trails op. Vooral de laatste afdaling is er eentje om van te smullen. Eén waar je er geen genoeg van kan krijgen en het jammer is dat een dag maar 24 uur heeft.
Via een prachtige singeltrack dalen we terug naar het asfalt. Beneden regent het high fives en als we uit-geboxed zijn, sjezen we het asfalt af terug naar het hotel.
Een mislukte poging
Dag drie van de Giro Stelvio gaat met een stijgende tendens richting de Stelvio. Het hotel bevindt zich boven op de pas dus dat betekent veel klimmen.
Rood maakt in de omgeving van Bormio nog een fraaie lus en ook nog wat dalende meters. Voor de groene deelnemers is het echter in een rechte streep omhoog. Om deze enigszins te beperken doen ze een poging om met de bus de eerste paar honderd hoogtemeters te overwinnen. Helaas strandt deze onderin in het dorp aangezien wegwerkzaamheden de route naar boven beperken. Ook zij moeten dan toch echt alles 'verdienen'.
De eerste beklimming komt boven uit bij de Fraele meren waar we ook maar direct onze lunch nuttigen voordat we niemandsland in fietsen. Nadat de omgeving ons de adem meerdere malen heeft ontnomen, fietsen we via een zeer fraaie trail langs de flank van de berg richting de Stelvio. De laatste beloning van de dag wacht ons dan boven op de berg in de vorm van een traditie, door op de top een broodje worst te eten.
Richting Nauders
Na onze hoogtestage dalen we de vierde dag vanaf de Stelvio richting Nauders. Daartussen ligt onze etappe.
Deze dag splitsen we de groep op in tweeën. Een groep waarbij het dalen niet gek genoeg kan en een andere die liever fietsend naar beneden komt. De eerste haarspeldbochten zijn voor iedereen echter verhard. Halverwege verandert dit en de dalers pakken daar een hele pittige trail op om vervolgens beneden weer met de lift omhoog te gaan. Toch gaat het deze dag nog zeker vijftienhonderd hoogtemeters omhoog. Via schotter, trails en de Bimbam trail klimmen en dalen we verder.
Als we in het dal komen, betalen we een lichte prijs en moeten dan nog ruim vijfhonderd hoogtemeters overwinnen om bij het hotel te komen. Dat vergt het uiterste van ons en daarom slaan we een beklimming over, ook al weten we dat er daarachter een hele mooie afdaling wacht. We kiezen voor onszelf en pakken de rust in het hotel.
De bijzondere Ulina Schlucht
Het hoogtepunt van de week wordt op de vijfde dag bereikt. De Ulina Schlucht is naast fenomenaal ook berucht vanwege zijn dodelijke afgrond. Geen pretje als je hoogtevrees hebt maar een hele mooie wandeling als jou dat niet deert. Voor diegene die eromheen fietsen, wacht echter een andere etappe die misschien wel net zo mooi is. Via de bunker trail gaan zij richting Sta Maria. De rest maakt na de Ulina Schlucht een snelle afdaling via het Schotter terug het dal in. Eén groep verkiest een ander type afdaling en is wat langer onderweg door te dalen via de kleine paadjes.
Afsluiten met traditie
De laatste dag biedt zich alweer snel aan en voor iedereen zijn de dagen voorbij gevolgen. Dat is een teken dat iedereen het zeer goed naar zijn zin heeft gehad. Maar vóór de finish beleven we nog een rit terug richting Livigno. Via een lange klim gaat het vervolgens weer richting lege landschappen met slechts stenen en een enkele koe. Het enige verkeer dat we er tegen komen zijn andere mountainbikers.
Na de lunch moeten we nog een berg over om aan te komen in Livigno. Daar sluiten we af met een traditie. Bij de ijsboerderij eten we een heerlijk ijsje met een flinke berg slagroom. Dat is dan ook direct de laatste berg die we overwinnen.
Bekijk de aftermovie
GoPro beelden met dank aan Joost Hagemeijer
In 2019 deze reis beleven?
Geef je interesse voor de Giro Stelvio op en we nemen je wensen mee bij de ontwikkeling van het nieuwe reisprogramma. Je doet automatisch een, geheel vrijblijvende, vooraanmelding waardoor we je op de hoogte houden. Als de reis te boeken is krijg je als eerste bericht en mag je met voorrang boeken.
